Lieve Bizzie,

Nooit zal ik je vergeten, toen je net bij ons kwam was je zo'n druktemaker, je had al een naam toen we je kregen, maar we vonden dat Bizzie beter paste. Altijd rennen en overal aan snuffen, en vooral overal met je kinnetje overheen. Je werd later wel wat rustiger, je kreeg een lief vriendinnetje waar je uren tegenaan kon liggen. Jij en lala waren echt een verliefd stelletje. Zij durfde alleen wel wat meer dan jij. dat was altijd erg grappig. Ik weet nog een keer dat Lala op een hele hoge bloempot was gesprongen en er weer af. Jij twijfelde een tijdje en nam toen ook de sprong. Daar zat je, trots te wezen dat je dit had gedurfd! Toen ik na een half uurtje nog eens keek zat je er nog. Angstig naar beneden te kijken, je durfde er niet meer af. Ik heb je er maar afgehaald en je bent er nooit meer opgesprongen. Ik moest wel erg lachen. Dit soort dingen gebeurde vaker. Je maakte me altijd aan het lachen.

Als ik thuiskwam van mijn werk rende je in je hok op en neer. Je kon vanuit de achtertuin precies volgen wat er binnen gebeurde, en zodra je beweging zag begon je aandacht te trekken. Dan moest er even geknuffeld worden, en gekroeld over je koppie. Je was wel vaker ziek, maar iedere keer had ik je er weer bovenop gekregen. Je was een vechtertje. daarom had ik niet verwacht dat het deze keer echt mis zou gaan, ik dacht: 'die haalt het wel'. Maar het was te laat, je had gas in je maagje, we hebben vanalles geprobeerd, de dierenarts ook nog. Maar het mocht niet lukken. op 19 januari ben je gestorven, gelukkig wel in mijn armen maar wat was ik verdrietig, nog steeds trouwens. Lala en ik missen je vreselijk. we konden allebei de eerste twee weken na je dood bijna geen hap door onze keel krijgen. Langzamerhand begint het idee te wennen dat je er niet meer bent, ik vergis me niet meer zo vaak. De eerste weken liep ik naar buiten en riep automatisch: 'Bizzie!'

Maar missen doe ik je nog elke dag, overal hangen foto's van jou en je hebt een kaarsje in de achtertuin wat we trouw aansteken.

Lieve Bizzie, vreselijk dat jij er niet meer bent, je was mijn liefje, mijn poepie, en dat zul je altijd blijven. Ik hoop dat je het goed hebt nu, en dat ik je ooit weer tegen zal komen

Een hele dikke knuffel, Anne