"Eigenlijk ben ik het zat hier in m'n saaie hok. Ik kan me net omdraaien en ik kan m'n energie hier onmogelijk kwijt. 
Mag ik vandáág misschien uit mijn hokje? Ik wil zo graag rennen en spelen, knuffelen met een echt konijnenvriendje, gekke sprongen maken; m'n spieren eindelijk gebruiken!!!

mijn flat....

Nee... vandaag wéér niet...diepe zucht.

de flat van de overburen....

Ik wil niet om me heen kijken want daar word ik nog droeviger van. Allemaal konijnen die net zo verveeld zijn als ik. 
Naast mij zit een konijn en die heeft pijn aan z'n hakken. Er zitten open wonden. Dat komt door het kleine hok en gebrek aan beweging, de verkeerde ondergrond. 

 
verschrikkelijk pijnlijk...

Elke keer hoor ik hem kreunen als hij weer wat loopt. Ik hoor het, de andere konijnen ook, maar de mensen horen het niet.

Tegenover me zit een meisjeskonijn met haar zoveelste nestje, nu moet ze dat toch al te kleine kot wéér delen met 6 van die kleintjes!

zo'n kippenren zou geweldig zijn voor ons konijnen....

Vaak lig ik maar stilletjes naar buiten te kijken, naar de geiten en de kippen die de ruimte wel mogen hebben. Ze spelen met elkaar op het gras, ze spelen met kinderen en krijgen veel aandacht. Ik wil dat ook! denk ik dan, misschien morgen? Of overmorgen? Of de dag daarna? Zo blijf ik hopen, zo blijf ik leven.

Utopia.............

konijnenberg in Dordrecht

Vorige week gebeurde er eens iets anders... 
Een vrijwilliger van Stichting KonijnenBelangen, zo vertelde ze mij, kwam speciaal voor ons! Ze vertelde mij dat SKB bezig is om de konijnen uit hun kleine hokjes te krijgen op kinderboerderijen, om ze ruimte en een waardig leven te geven! En zij mocht er aan meewerken door kinderboerderijen te bezoeken, en een vragenlijst in te vullen. Voor haar was dat een kleine moeite, maar voor SKB betekent het zo veel en voor de konijnen nog veel meer. 
Wat een goed nieuws! Dat gaf me weer hoop en zomaar spontaan maakte ik een binky, waardoor ik m'n rug stootte tegen het plafond en m'n poten tegen de muur en in m'n voerbak landde...2 hele seconden was ik weer gelukkig geweest.

Ze had ook slecht nieuws, ze vertelde dat er veel te weinig mensen in Nederland waren die hielpen met dit project. Misschien dat het SKB dan helemaal niet lukt om de konijnen te helpen, misschien moet ik morgen dan weer in m'n hokje blijven...en overmorgen...en de rest van m'n leven.

hartbrekende huisvesting van konijnen in een Nederlandse kinderboerderij 

geen water, geen hooi voor deze konijnen... te triest voor woorden.

Wil jij ons alsjeblieft ook helpen, net zoals die vriendelijke vrijwilliger? Op www.snuffelaward.nl vind je info hoe dat kan.