Homeopathie is een vorm van natuurgeneeskunde, waarvan het principe al sinds 400 v.Chr. is ontdekt door Hippocrates. Het is een manier om allerlei aandoeningen en ziekten met behulp van natuurlijke geneesmiddelen te genezen. De grondlegger van de huidige homeopathie was de Duitse arts Samuel Hahnemann (1755-1843), die nog steeds veel betekent voor de homeopathie van nu. Hij heeft de werking van vele geneesmiddelen ontdekt, uitgeprobeerd, bestudeerd en heel zorgvuldig opgeschreven.

Er zijn meer dan 3000 homeopathische geneesmiddelen en nog steeds worden er nieuwe ontdekt en ingezet voor mens en dier. De grondstoffen komen rechtstreeks uit de natuur en er zijn eigenlijk maar weinig ziekten of aandoeningen die niet zonder succes met homeopathie behandeld kunnen worden. Er zijn daarom ook steeds meer mensen die op zoek gaan naar een goed homeopathisch advies, voor zowel zichzelf als voor hun dier(en). In de praktijk blijkt vaak dat in veel gevallen de homeopathie een beter genezingsresultaat te zien geeft dan de reguliere (dier)geneeskunde.

Het ligt voor de hand dat ook dieren en met name konijnen in heel veel gevallen prima geholpen kunnen worden met homeopathische geneesmiddelen. Konijnen kunnen voor een aantal aandoeningen uiterst gevoelig zijn, waardoor niet zomaar allerlei medicatie gegeven kan worden, omdat dan het middel erger kan zijn dan de kwaal. Konijnen kunnen erg goed behandeld worden met homeopathie in acute gevallen zoals bijvoorbeeld bij gasbuik. Het is namelijk een misvatting dat homeopathie langzaam zou werken, want dat is beslist niet zo. Homeopathische geneesmiddelen worden ook met zeer goed resultaat toegepast als E.H.B.O.-middel.

Over het algemeen is het raadzaam om een deskundige op dit gebied te raadplegen, want de meeste homeopathische middelen zijn van dien aard, dat wanneer je ze verkeerd gebruikt, de gevolgen wel eens erger zouden kunnen zijn dan de kwaal waarvoor ze gebruikt worden. Uiteraard zijn er ook "zelfmedicatie-producten" in de handel die u gerust kunt gebruiken voor uw dier. U kunt bij een lichte aandoening natuurlijk eerst uitproberen of het probleem met zo'n middel te verhelpen valt. Mocht dat niet binnen afzienbare tijd lukken, dan kunt u beter de hulp van een goede homeopaat inroepen in plaats van zelf wat aan te modderen.

Denkt u niet dat als u een boek over homeopathie koopt, u ook precies weet wat uw dier mankeert en welk middel u moet gebruiken, want helaas werkt dat niet zo eenvoudig. Als het om ernstige aandoeningen en ziektes gaat is het niet raadzaam om zelf maar wat te prutsen. Dit soort zaken kan alleen op een juiste manier behandeld worden als er genoeg inzicht is in o.a. ziektebeelden en er goede kennis is van de filosofie achter de homeopathie.

Er zijn namelijk twee soorten klachten:
- Objectieve klachten (deze kun je waarnemen, zoals bijv. diarree, braken, mank lopen, etc.);
- Subjectieve klachten (deze kun je niet waarnemen, deze zijn alleen te voelen door het zieke dier, zoals bijv. zich slap voelen, pijn).

Veel mensen gebruiken homeopathische middelen op dezelfde manier als de reguliere geneesmiddelen, dus om de symptomen te bestrijden. Dit is een totaal verkeerde werkwijze en daar wordt het probleem ook niet mee opgelost. Bovendien kan er, in het begin van de medicatie, een verergering optreden. Dit kan als reden hebben dat de medicatie niet helemaal juist gekozen is, of dat het middel juist goed aanslaat. De verergering kan ook op iets anders berusten. Raakt u in zo'n geval niet in paniek en vraag een homeopaat om raad, zodat hier iets aan gedaan kan worden.

Wellicht heeft u zich deze vraag wel eens gesteld. Voor velen van u zal het antwoord waarschijnlijk veelal hetzelfde zijn, namelijk omdat niets anders helpt. Een bezoek aan een homeopaat met het huisdier wordt veelal gezien als een "laatste redmiddel" en er is in de meeste gevallen een lange weg bewandeld van dierenartsen, specialisten en wat al niet meer, voordat voor een homeopathische benadering gekozen wordt. Dit is erg jammer, want op deze manier is menigeen weken, maanden en soms jaren aan het modderen met de gezondheid van een dier, terwijl een homeopathische behandeling wellicht reeds genezing of verlichting zou hebben gebracht. Verder is het voor een homeopaat lastiger te werken wanneer het lichaam van een dier allerlei chemische stoffen van gebruikte medicamenten bevat.Voor het welzijn van het dier, is het daarom ook beter dat u veel eerder naar een homeopaat gaat in plaats van zo lang te wachten.U kunt uiteraard ook kiezen voor zowel een opinie van een dierenarts als van een veterinair homeopaat (= homeopaat voor dieren). Met de laatste wordt bedoeld een homeopaat die zich uitsluitend bezighoudt met homeopathie voor dieren en daar voor gestudeerd heeft.

Voor noodzakelijke operaties, hechtingen, etc. moet u zich natuurlijk altijd vervoegen bij uw dierenarts, want deze handelingen mag een homeopaat niet verrichten.

Medicijngebruik

Van oudsher zijn er allerlei stromingen in de geneeskunde geweest. Ook tegenwoordig is men het lang niet met elkaar eens. Toch is er een vaste lijn in het medische gebeuren, omdat de universiteiten de artsen- en apothekersopleiding op een bepaalde leest schoeien. Opvallend is het groeiende gebruik van medicijnen. Een nadeel is dat te sterke geneesmiddelen vaak allerlei schadelijke bijwerkingen hebben. Het is prettig, als driemaal daags een pil een hinderlijk hoge bloeddruk omlaag brengt, maar het kan een huwelijk schaden, als diezelfde pillen de seksuele drift halveren. Van ernstiger kwaden spreken we niet eens. De wetenschap kent zelfs het woord iatrogene ziekten: ziekten als gevolg van de bijwerking van medicijnen!

Een boek voor zelfmedicatie is dus beslist geen leidraad voor het op eigen houtje lukraak slikken van dragees en tabletten.Een geneesmiddel moet met wijsheid worden ingenomen. Liefst dus geen medicijnen. In veel gevallen is ons lichaam zelf wel in staat een kwaaltje te overwinnen. Het enige dat de natuur vraagt, is vaak een beetje medewerking. Wie diarree heeft opgelopen door overlading van de maag met zwaar te verteren gerechten, zal baat hebben bij een paar dagen lang wat lichte kost. Een wandeling in de avondlucht heeft al menige opkomende hoofdpijn verjaagd en het halen van een frisse neus vlak voor het naar bed gaan blijkt vaak een waar tovermiddel bij slapeloosheid.

Een goede tip: zorg steeds voor goed geconserveerde medicijnen. Dat betekent niet dat uw buisjes alleen maar veilig mogen heten, als ze net uit de apotheek betrokken zijn. Geldt voor de sterke chemicaliën die men zo heel vaak slikt, dat ze vers moeten zijn, in de homeopathie gaat die stelregel niet op. Een proef met artsenijen die bijna anderhalve eeuw in een museum, hadden doorgebracht, liet zien dat hun werking nog dezelfde was als bij onze oud overgrootouders. Wie dus een reisapotheek van vorig jaar in huis heeft, hoeft ze niet weg te doen. De enige regels die onverbiddelijk gelden, zijn: koel bewaren en niet aan licht blootstellen. Een etui dat twee vakantieweken lang in een gloeiend handschoenenvakje heeft liggen roosteren, is dus een verdacht artikel. Maar wie alles tussen de kleren in zijn koffer heeft gestopt, ver weg van zon- en motorwarmte, en in zijn tent of huisje op een veilig schaduwplekje heeft opgeborgen, kan jarenlang dezelfde reisapotheek meenemen.

De minieme hoeveelheid waarin een homeopathische artsenij wordt ingenomen, heeft een schaduwzijde. Een korrel die in uw handpalm heeft gelegen, krijgt een hoeveelheid zweet en andere stoffen mee die het genezend materiaal soms in de schaduw stellen kan. Wie snel een vijftal korrels in zijn hand wil schudden, ziet vaak zes of nog meer witte bolletjes naar buiten rollen. Hier geldt maar één advies: neemt u vooral de hele uitgeschudde voorraad in. Weer teruggedaan en van uw zweet doordrenkt zelfs al zijn uw handen 'droog', zullen de korrels snel hun werkzaamheid verliezen. In tijd van nood kon dat wel eens slecht te pas komen. Omdat de .kleine doses volkomen ongevaarlijk zijn, zullen een paar korrels meer u niet kunnen schaden. En wijst uw kompasnaald altijd een heel veilige koers aan, gooit u het teveel dan zonder wroeging in het vuilnisvat. De waarde die u weggooit, is te klein om uw economische gevoel te kunnen kwetsen.

DE WERKING VAN HOMEOPATHIE

De symptomen, die bij een ziekte horen, zijn niet de ziekte zelf. Eigenlijk zijn het de inspanningen van het lichaam om de ziekte te overwinnen. De homeopaat neemt de symptomen waar en vraagt zich af wat het lichaam er mee wil bereiken. Het beste is dan, om het lichaam een handje te helpen met het tonen van de symptomen. De symptomen worden dus niet bestreden, maar een middel wordt toegediend dat in principe dezelfde symptomen opwekt als bij een gezond dier. Met andere woorden: het aanroepen van die functies van het organisme die nodig zijn om de ziekte te overwinnen.
De natuur weet altijd het beste hoe het lichaam op de juiste manier moet genezen en daarom kan een homeopathische behandeling eigenlijk niet mislukken. Wel kan een verkeerd middel gekozen worden maar dat ligt dan aan de therapeut en niet aan het middel.
Een homeopathische diagnose is het vaststellen welk middel of combinatie van middelen past bij dat specifieke dier. De homeopathische diagnose is dus eigenlijk gelijk een homeopathische therapie. Zodoende kunnen dieren met dezelfde ziekteverschijnselen toch verschillende middelen voorgeschreven krijgen. 

Homeopathie werkt volgens de gelijksoortigheid- of Similiaregel: SIMILIA SIMILIBUS CURENTUR (het gelijke wordt met het gelijkende genezen). Met andere woorden: een stof die bepaalde symptomen veroorzaakt, geneest een aandoening met die symptomen juist, als het maar in verdunde vorm wordt toegediend.
De verschijnselen die een bepaalde stof oproept, wordt het werkingsspectrum genoemd, dat varieert met de constitutie van het individu. Constitutie wil zeggen, dat het ene dier gevoeliger is voor een bepaalde invloed dan een ander dier. Daarom zal een homeopaat bij een bepaald type dier aan een specifiek middel denken, door de constitutie van het dier. Constitutiemiddelen worden toegepast bij zogenaamde 'vage' klachten. Je kunt zien dat het dier niet helemaal in orde is, maar je kunt niet goed achterhalen wat nu precies de oorzaak is. Een aantal constitutiemiddelen zijn: Sulfur, Sepia, Fosfor, Pulsatilla.

Dit is eenvoudig en in het kort hoe de homeopathie nu eigenlijk werkt. Het is vaak een moeilijke klus voor een homeopaat om vast te kunnen stellen wat het dier precies mankeert, mede omdat een dier niet kan praten en de homeopaat de juiste informatie nodig heeft van de oplettende eigenaar van het dier. Daarbij komt nog, dat een dier vaak al enige tijd aan de (vaak inmiddels chronisch geworden) kwaal lijdt en de eigenaar als "laatste redmiddel" de homeopathie te rade gaat. Het is natuurlijk zonde om zo lang te wachten, omdat een ziekte of aandoening in het beginstadium veel sneller te genezen is en zo kan het zieke dier een hoop ellende bespaard blijven.

Wat nogal eens op een misverstand berust, is het idee van de meeste mensen, dat hun dier van de een op de andere dag ernstig ziek wordt. Dit is vaak niet het geval, want meestal is het dier al geruime tijd ziek, maar heeft de eigenaar nog niets gemerkt aan het dier. De samenstelling van de lichaamsvochten verslechteren en schadelijke stoffen hopen zich op tot de ziekte "zichtbaar" wordt. En dan ineens 'barst de bom' en zijn heel duidelijke symptomen te zien welke duiden op een vrij ziek dier. Dan ben je eigenlijk al te laat. Daarom is het ook zo belangrijk om onze dieren goed te observeren.Natuurlijk niet in overdreven mate maar gewoon opletten en het registreren als het dier:

* zich anders gedraagt;
* een andere vorm ontlasting heeft en welke kleur;
* regelmatig moet braken en wanneer (bijv. na het eten of drinken) en of er wel of geen eetlust is, etc.
Het lichaam zal proberen de afvalstoffen kwijt te raken door uitscheiding. In alle vochten die het lichaam uitscheidt zitten afvalstoffen, dus zal de uitscheiding geschieden via bijv. oorvocht, spermavocht maar ook via de anaalklier.

Ziekte doorloopt een aantal stadia, zoals:

HUMORALE STADIUM
Uitscheidingsfase: je ziet uitscheiding aan diarree, veel plassen, lopende neus. Er is vaak verkoudheid, het dier is snel moe, heeft geen of weinig eetlust en wellicht koorts.
Reactiefase: er zijn veel ontstekingen waar te nemen, zoals abcessen, uitslag of iets dergelijks.
Verslakkingsfase: knobbels, goedaardige tumoren, reuma, etc. geven aan dat het gif niet weg kan.

CELLULAIRE STADIUM
Cellulaire fase: er is vergiftiging van de lichaamscellen, de lever gaat achteruit, de maag werkt niet goed, er is botontkalking, etc.
Degeneratiefase: de lichaamscellen gaan stuk en dus worden de organen ook vernield. Het dier is nu flink ziek en deze ziekte kan in de richting gaan van:
Kankerfase: er treedt celwoekering op en ontstaat een kwaadaardige tumor of misschien wel meerdere kwaadaardige tumoren.

Om deze fasen van ziekten te kunnen doorbreken, is het van belang om het lichaam te gaan ontgiften via organen zoals de lever, longen, huid, lymfe, nieren en darmkanaal. Deze ontgifting kan via homeopathische middelen gaan en heet dan een 'homeopathische reiniging'.

Denkt u er aan dat uw goede en scherpe observatie van het dier een prima hulp is voor de door u geconsulteerde homeopaten deze zo wellicht sneller tot de oorzaak van de aandoening komt.

Een dier kan ziek worden door velerlei oorzaken, o.a. door:
- vergiften in voedsel, zoals chemische anti-oxydanten, conserveermiddelen, geur-, kleur- en smaakstoffen;
- giftige stoffen die ze oplikken, zoals resten van landbouwbestrijdingsmiddelen, pesticiden (bijv. vlooienbestrijdingsmiddelen);
- medicijnen;
- giftige stoffen die ontstaan doordat het spijsverteringssysteem niet goed werkt;
- besmetting met micro-organismen, zoals bacteriën, virussen, etc., welke niet in het lichaam thuis horen;
- tekorten aan bepaalde voedingsstoffen (vitaminen, mineralen, spoorelementen);
- de gevolgen van inentingen;
- een slechtwerkend immuunsysteem.

Giftige stoffen zijn stoffen, welke de normale lichaamsfuncties in belangrijke mate verstoren, een tijdelijke of blijven schade toebrengt of zelfs de dood tot gevolg heeft. Alle dieren die onder de groep warmbloedige dieren vallen kunnen alle verschillend op vergif reageren. Wat het ene dier goed kan verdragen, verdraagt een ander dier misschien wel heel slecht. 
Het orgaan welke het meest met giftige stoffen te maken heeft is de lever en daar moet je heel zuinig op zijn, want een lever is onvervangbaar. Hoe belangrijk de lever is voor het dier wordt maar al te vaak onderschat. Een niet goed functionerende lever kan niet alleen de oorzaak zijn van kanker, maar ook van diverse reumatische aandoeningen, huidaandoeningen,en dergelijke. Er is geen enkel ander orgaan in het lichaam dat de lever ook maar kan evenaren voor wat betreft de veelomvattende taak van dit orgaan.
Alle vergiften, die in het lichaam komen moeten verwijderd en geneutraliseerd worden, waarbij er allerlei trucjes toegepast moeten worden om beschadiging van het organisme tot het minimum te beperken. De lever krijgt dus te maken met vergiften in het voer, o.a. zoals hiervoor omschreven.
De lever is een heel vernuftig en gecompliceerd laboratorium, waarvan nog steeds lang niet alle taken bekend zijn, maar waarvan men intussen wel weet dat de lever, indien er iets aan mankeert, van velerlei uiteenlopende aandoeningen de oorzaak is. Daarom is de lever bij diverse aandoeningen voor de homeopaat ook zo belangrijk voor het stellen van de juiste diagnose.

Voorbeeld: een konijn heeft een huidprobleem. Dan kan natuurlijk, zonder dat er verder gekeken wordt, de therapie gericht worden op het niet goed functioneren van de huid. Maar als nu blijkt na verder onderzoek, dat het huidprobleem de oorzaak is van een slecht functionerende lever, dan wordt het probleem alleen opgelost wanneer de lever behandeld wordt en niet in eerste instantie de huid!

In de juiste verdunning kan eigenlijk elk plantengif als een geneesmiddel dienen. Volgens het homeopathische principe heeft zo'n vergif in een sterke verdunning (in de homeopathie spreekt men liever van gepotentieerd) juist een hele gunstige invloed op het organisme. Behalve plantaardige vergiften, wordt er ook veelvuldig gebruik gemaakt van vergiften van dierlijke oorsprong, zoals slangengif en spinnengif. Het klinkt wat luguber maar in de juiste homeopathische potentie, kunnen deze vergiften bijdragen aan succesvolle middelen die ingezet kunnen worden tegen zelfs vrij ernstige ziekten.

Buiten planten, bomen en allerlei dierlijke vergiften, wordt er in de homeopathie ook nog gebruik gemaakt van: mineralen (Calcium), metalen (Ferrum), insecten zoals de honingbij (Apis mellifica), uitscheidingsstoffen van dieren zoals mierenzuur (Formica rufa), maar ook diertjes zoals de purperslak (Murex purpureus) en een luizensoort (Coccus cacti) ontspringen de dans niet om dienst te doen als homeopathisch geneesmiddel. Eigenlijk te veel om op te noemen. In de homeopathie kun je kiezen uit enkelvoudige middelen, complexmiddelen, zalven en tincturen.Menig homeopaat zal mede gebruik maken van fototherapie, gemmotherapie, biochemische zouten, vitaminen en mineralen. etc. Het klinkt misschien allemaal wat vreemd in de oren en menigeenzal denken: moet mijn dier nu beter worden van die rare middelen? Ja zeker! Het is natuurlijk teveel om op te noemen waar natuurgeneesmiddelen allemaal van gemaakt worden, maar een ding is zeker, dat alles wat leeft, groeit en zich bevindt in de natuur, ook tot beschikking van diezelfde natuur staat en is voorbestemd om zijn nut te bewijzen bij zieke dieren en mensen. Met andere woorden: alles in de natuur heeft een reden, anders is het er niet.